นัยนันทน์ ยิ่งยอด. 2552. ปัจจัยที่มีผลต่อการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บในมารดาคลอดที่ตัดแผลฝีเย็บ ในโรงพยาบาลหนองวัวซอ ปี 2552
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตราการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บในมารดาที่ตัดฝีเย็บและปัจจัยที่มีผลต่อการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บในมารดาที่ตัดแผลฝีเย็บ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ มารดาคลอดที่มีแผลฝีเย็บที่มารับบริการคลอดที่ห้องคลอดโรงพยาบาลหนองวัวซอ โดยการสุ่มแบบเจาะจง จำนวนมารดาที่ไม่ติดเชื้อ 87 คน และมารดาคลอดที่มีแผลฝีเย็บติดเชื้อจำนวน 43 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกข้อมูล ซึ่งประกอบด้วยข้อมูล 4 ส่วนคือ ข้อมูลทั่วไป ความรู้ความเข้าใจในการดูแลตนเองหลังคลอด ข้อมูลด้านภาวะแทรกซ้อนในการการและการวินิจฉัยการติดเชื้อ แบบบันทึกได้ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ และทดสอบความเชื่อมั่นโดยวิธีอัลฟาของครอนบราค มีค่าเท่ากับ 0.73 เก็บรวบรวมข้อมูลจากเวชระเบียนมารดาหลังคลอดที่ทำ Pretest Post test ก่อนกลับบ้าน ระหว่างวันที่ 1ตุลาคม 2549 ถึง 1 มีนาคม 2552 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติวิเคราะห์ ได้แก่ ไคสแควร์ ผลการวิจัยมีดังต่อไปนี้
อัตราการติดเชื้อการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บในมารดาที่ตัดฝีเย็บ ร้อยละ 2.91 และปัจจัยที่มีผลต่อการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บในมารดาที่ตัดฝีเย็บ พบว่า การศึกษา ความรู้ และภาวะแทรกซ้อนหลังคลอดมีความสัมพันธ์กับการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมารดาคลอดที่มีการศึกษาระดับมัธยมศึกษาจะมีการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บมากกว่ากลุ่มอื่นๆ คือ ร้อยละ 39.1 มารดาที่มีระดับความรู้ต่ำจะมีการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บมากกว่ามารดาที่มีระดับความรู้สูง คือ ร้อยละ 84.4 และมารดาที่มีภาวะแทรกซ้อน หลังคลอดจะมีการติดเชื้อที่แผลฝีเย็บสูงถึงร้อยละ 100
จากการศึกษาดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า ควรมีการส่งเสริมการสอนสุขศึกษาในโรงเรียน พ่อแม่ โดยเฉพาะกลุ่มมารดาคลอดที่มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อเป็น 2 ครั้ง เพื่อให้ญาติมีส่วนร่วมในการร่วมฟังสุขศึกษาทุกครั้ง เพื่อให้มารดา และ ญาติ ได้รับทราบวิธีปฏิบัติตัวหลังคลอดได้อย่างถูกต้อง
